ما بايد تلاش كنيم که امید را به جامعه تزريق كنيم. امید دادن به جامعه امر کمی نيست.
به اعتقاد من ،جامعه امروز ايران چنين نيازي دارد.از شما میخواهم که امشب دعا کنید تا مهربانی بيشتري به هم داشته باشيم. ما هم به انگیزه نیاز داریم و هم به مهربانی. کمی با هم مهربانتر باشیم. وقتی انوار مهربانی به دل ما بر میگردد معجزه های اقتصادی کشورهای جنوب شرق آسیا در برابر تمدن چند هزارساله ما باید سر فرود بیاورند. . ایرانی برخاسته از یک خاستگاه فلسفی و ایمانی است.
این گفته بزرگترین صنعتگری است که امروز در دانشگاه مدیریت هاروارد درس میدهد: انسان معیار همه چیز است. یعنی کدام انسان؟ انسان آفرینشگر. انسانی که خلق میکند. انسانی که نماد میسازد.
بازگشت به امید وانگیزه محور اصلی سخن من است. من بدون مبالغه بیش از 500 شرح حال خوانده ام. شرح حال هایی از انسانهای ایرانی و انسانهای غربی. زندگي هر انسانی در هر کجا عزیز و ارجمند بوده را خوانده ام. اینها کسانی هستند که تاریخ ساخته اند. با همه مطالعاتم به اين نتيجه رسيده ام كه ما باید به امیدآفرینی برگردیم. قبل از کارآفرینی باید امیدآفرینی کنیم. ما باید پیوند ایجاد کنیم. امروز ظرفیتهای بزرگی در کشور ما وجود دارد که میتوانیم روی آن سرمایه گذاری کنیم.
دستانی که خدمت میکنند مقدستر از لبهایی است که دعا میکنند. من خدمت بوسیله دست در کف کارگاه را بالاترین دعا میدانم .چرا که پیامبر به همین دستان کارگر بوسه میزد. من جامعه بیکار را جامعه بیمار و اسکیزوفرنی میدانم. جامعهای که بیکار است ، بخود صدمه میزند. امروزه ما برخی نشانه شناسیهای بیماریها را که نگاه میکنیم میبینیم که بیش از پرداختن به خودمان بیش از اندازه به دیگران میپردازیم.
در واقع من نام و نشان تجاری را برگرفته از استعدادها و انسانها میدانم.
من بار امانت انسان را در سه چیز میدانم، یکی خلق امید، یکی تلاش بدون توقف و آخر اینکه همیشه عاشق باشید. زندگی تان پر از امید، عشق و مهر.
برگرفته از مطالب دکتر گودرزی، دنیای اقتصاد
به اعتقاد من ،جامعه امروز ايران چنين نيازي دارد.از شما میخواهم که امشب دعا کنید تا مهربانی بيشتري به هم داشته باشيم. ما هم به انگیزه نیاز داریم و هم به مهربانی. کمی با هم مهربانتر باشیم. وقتی انوار مهربانی به دل ما بر میگردد معجزه های اقتصادی کشورهای جنوب شرق آسیا در برابر تمدن چند هزارساله ما باید سر فرود بیاورند. . ایرانی برخاسته از یک خاستگاه فلسفی و ایمانی است.
این گفته بزرگترین صنعتگری است که امروز در دانشگاه مدیریت هاروارد درس میدهد: انسان معیار همه چیز است. یعنی کدام انسان؟ انسان آفرینشگر. انسانی که خلق میکند. انسانی که نماد میسازد.
بازگشت به امید وانگیزه محور اصلی سخن من است. من بدون مبالغه بیش از 500 شرح حال خوانده ام. شرح حال هایی از انسانهای ایرانی و انسانهای غربی. زندگي هر انسانی در هر کجا عزیز و ارجمند بوده را خوانده ام. اینها کسانی هستند که تاریخ ساخته اند. با همه مطالعاتم به اين نتيجه رسيده ام كه ما باید به امیدآفرینی برگردیم. قبل از کارآفرینی باید امیدآفرینی کنیم. ما باید پیوند ایجاد کنیم. امروز ظرفیتهای بزرگی در کشور ما وجود دارد که میتوانیم روی آن سرمایه گذاری کنیم.
دستانی که خدمت میکنند مقدستر از لبهایی است که دعا میکنند. من خدمت بوسیله دست در کف کارگاه را بالاترین دعا میدانم .چرا که پیامبر به همین دستان کارگر بوسه میزد. من جامعه بیکار را جامعه بیمار و اسکیزوفرنی میدانم. جامعهای که بیکار است ، بخود صدمه میزند. امروزه ما برخی نشانه شناسیهای بیماریها را که نگاه میکنیم میبینیم که بیش از پرداختن به خودمان بیش از اندازه به دیگران میپردازیم.
در واقع من نام و نشان تجاری را برگرفته از استعدادها و انسانها میدانم.
من بار امانت انسان را در سه چیز میدانم، یکی خلق امید، یکی تلاش بدون توقف و آخر اینکه همیشه عاشق باشید. زندگی تان پر از امید، عشق و مهر.
برگرفته از مطالب دکتر گودرزی، دنیای اقتصاد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر